دلم بی تابی میکند ودر پس لحظه های سوت و کور تو را میخواند ، به امید یک دیدار، دل غمگینم بی قراری می کند ؛ و رنج های دوران بی شکیبت را یک به یک مرور می کند ، و دراوج دردمندی تنها تو را می خوانم ؛آقاجان به امید آنکه دعای فرجی برایت بخوانم تا فرجی حاصل شود و به تو نزدیکتر شوم ،آقاجان میدانم به اندازه ای دل مهربانت را رنجیده ام که اینطور بین من و تو فاصله افتاده... سالهاست که در خلوت تنهائیم یاد تو میکنم و از دوری هجرت اشک رنج می ریزم ؛ آقاجان تحفه ای ندارم مگر این دل شکسته که جز به امید گشایش فرجت آرام نمی گیرد ،مولاجان بیا و این کلبه ی محزون را طراوتی ده ودرون خسته دلان راحرارتی...سودای منو غوغای دلم با یاد تو معنا دارد.....
نوشته شده در تاریخ پنج شنبه 89 آبان 20 توسط
سجاد مقیمی منفرد
درباره وبلاگ
