مردم قم عطر بهشت می دادند . چند گاهی بود که قدمهای قمی ها ساوه را با طراوت کرده بود . سادگی از چشمهایشان می بارید و عشق به اهلبیت در پیشانی بلندشان تجلی داشت . آنقدر عاشق بودند که چون خبر رسیدن محبوبه آل رسول را شنیده بودند به ساوه آمدند تا این سلاله سبز با قدمهای بهاری اش شهر آنان را نیز معطر سازد .
قم سالهای متمادی عطر ولایت می داد و از رایحه دل نواز حب علی لبریز بود . قم نگین انگشتر ولایت پیشگان ایران بود و تندیس محبت ایرانیان به خاندان آفتاب . و امروز که ساوه میزبان محبوبه رضا حضرت معصومه است قدمهای سبکبال قمی ها را نیز شانه هایش احساس می کند .
بیماری و از دست دادن تعدادی از کاروانیان توان از معصومه (س) ربوده بود اما وقتی قاصدکها خبر حضور قمی ها را به او دادند لبخند زیبایش به صبح طراوت داد داد و شبنم ها بار دیگر بر گونه گل ها خود نمایی کردند .
آری اهالی قم به استقبال قدمهای خانم آمده بودند تا غبار راهش را سرمه چشمانشان گردانند و از مژگان عاشقشان فرشی بگسترنند تا پذیرای گامهای هاشمی حضرت فاطمه معصومه (س) باشند ؛ گاه ملاقات قمی ها با بانو دیدنی بود . فرشتگان مسافت آسمان تا زمین را پیموده بودند تا در این ضیافت زیبا حضور داشته باشند.
اشک میهمان چشم ها بود . بی بی پشت پرده ای آرام نشسته بودند و قمی ها عاشق دست بر سینه ایستاده بودند .
خورشید با تمام زیبایی اش این لحظات ناب را می سرود و آسمان دست نوازش خود را بر سر همگان می گستراند .چه زیبا بود حضور این عاشقان ولایت در کنار بانوی کرامت.
موسی بن خزرج از عاشقان مجنون و دلسوخته اهل بیت که همیشه چشمانش تجلیگاه یاد و نام اهل بیت (ع) بود ، گام پیش نهاد و آرام گفت : بانوی بزرگوار ، "قم" در انتظار قدمهای ملکوتی شماست . آیا قمی ها این سعادت را دارند که میزبانی شما را داشته باشند ؟ اگر کرامت کنید و قدم بر چشمهای ما بگذارید سعی خواهیم کرد میزبانان خوبی برای شما باشیم .
سکوت معنی دار خانم دل شیعیان قمی را چراغانی کرد و چیزی نگذشته بود که موسی بن خزرج مهار مرکب خانم را در دست گرفته و راه قم را در پیش رو داشت .
قاصدکها شاد بودند اما تلخی بیماری بانو هنوز تمام لبخند را بر لبهایشان ننشانده بود . زمین ساوه دلگیر و غمین به غروب می مانست چون در این چند روز بهترین ساعات خویش را زیر گامهای گل محبوبه سپری کرده بود .
ابرها از پس کاروان بانو در حرکت بودند و نسیم هم آنها را همراهی می کرد . موسی بن خزرج چون گل نوشکفته شاد بود و قم به پایان رسیدن این انتظار را به جشن نشسته بود.
درباره وبلاگ
