یکى از روزها، وزیر بحرین انارى در دست وآن را نزد امیر آورد. روى انار نوشته شده بود: لا اله الا الله، محمد رسول الله، ابو بکر وعمر وعثمان وعلى خلفاء رسول الله. امیر علماى شیعه را فراخواند وگفت، باید به این معجزه، پاسخ دهید ویا آن را بپذیرید. علماى شیعه سه روز مهلت خواستند. ده نفر از علما، براى یافتن پاسخ، تلاش کنند. از میان ده نفر، نیز سه نفر انتخاب شدند. قرار بر این شد که هر شب یک نفر سر به بیابان گذارد ودر آنجا از امام زمان (عجل الله فرجه) کمک بخواهد. شب اول ودوم، نتیجه اى گرفته نشد. شب سوم محمد بن عیسى، به بیابان رفته وبا راز ونیاز وتوسل به امام زمان (عجل الله فرجه) شب را به صبح رسانید ناگهان مردى غریب بر او آشکار شد وپاسخ را به او گفت. محمد بن عیسى به شهر بازگشته وگفت: همگى نزد امیر جمع شوید تا پاسخ را بگویم. همه در انتظار پاسخ او بودند که وى گفت: پاسخ من درون اتاق وزیر است.
همراه با وزیر به اتاق آمده واشاره کرد به کیسه اى که درون سقف مخفى شده بود. کیسه را نزد امیر آوردند وآن را گشودند. از درون کیسه، قالب گلى که همان کلمات روى آن نوشته بوده برون آوردند ومشخص شد که وزیر، این قالب را روى یک انار در حال رشد قرار داده است. محمد بن عیسى به امیر گفت: درون انار هم تنها خاکستر ودود است. انار را مى فشارد وخاکستر ودود را همه مشاهده مى کنند. امیر سؤال کرد، چه کسى این پاسخ را به شما آموخت. محمد بن عیسى گفت: امام زمان ما وحجت خداوند بر زمین، ما را راهنمایى فرمود.
درباره وبلاگ
