خداوند سبحان به انسان مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. لایَدْخُلُجَنَّتی إِلاّ مَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتی .
2. وَ قَطَعَ نَهارَهُ بِذِکْری .
3. وَ کَفَّ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اءَجْلی .
4. وَ یُواخِى الْغَریبَ.
5. وَیُواسِی الْفَقیرَ.
6. وَ یَرْحَمُ الْمُصابَ.
7. وَ یُکْرِمُ الْیَتیمَ وَ یَکُونُ لَهُ کَالاَْبِ الرَّحیمِ.
9. وَلِلاَْرامِلِ کَالزَّوْجِ الشَّفیقِ.
10. فَمَنْ کانَ هذِه صِفَتُهُ، یَکُونُ إِنْدَعانی لَبَّیْتُهُ.
11. وَ إِنْ سَاءَلَنی اءَعْطَیْتُهُ.
اى فرزندآدم !
1. به بهشتم راه نمى یابد، مگر کسى که براى عظمتم فروتنى ورزد.
2. و روز و روزگارش را به یادم بگذراند.
3. و خویشتن را به خاطر من از شهوات باز دارد.
4. و با مردمان غریب ، برادرى کند.
5. و با مردمان فقیر، مواسات و ایثار نماید.
6. و به بینوایانِ مصیبت زده ، رحمت آرَد.
7. و یتیم و بى سرپرست را اکرام و احترام نماید و براى او چونان پدرى مهربانباشد.
9. و براى بیوه زنان ، همانند همسرى دلسوز و مِهروَرز باشد.
10. پس ، هرکس که اوصاف [و رفتار]ش چنین باشد، اگر مرا بخواند به ندایش لبّیکو پاسخ مى گویم .
11. و اگر از من درخواست کند عطایش مى کنم .
از الطاف حکیمانه خداوند سبحان به آدمیان ، آن است که شوق وصول به سعادت را در نهاد آنان بر مى انگیزد و سپس راهوصول به حیات خجسته را به آنان مى نمایاند و آن گاه درطول مسیر، راهنماییشان مى کند و در تنگناها و گذرگاههاى خطیر، دستگیرى و یاریشان مىنماید... و سرانجام به سر منزل مقصود و جایگاه موعودشان مى رساند.اى خوش آن روز که پرواز کنم تا بَرِ دوست
به هواى سر کویش پر و بالى بزنم !
کُرنشى صادقانه در پیشگاه معبود و پیوندى ماندگار با آن محبوب و اُنس همیشگى با یادو نام او و بازداشتن خویشتن از خواهشهاى ناروا، براى جلب رضاى خداى سبحان ، و سپس شفقت ورزیدن با خلق خدا، باریابى به بارگاه کبریایى پروردگار را ثمر مى دهد. وآن گاه است که لطف بى کران الهى ، آبشارگونه بر سر و جان انسان فرو مى بارد وآدمى به هدف نهایى و کمال مطلوب نائل مى آید.
درباره وبلاگ
