خداوند رحمان به مردمان مى فرماید:
یَابَنی آدَمَ!
1. کَیْفَ تَعْصُونی وَاءَنْتُمْ تَجْزَعُونَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ وَالرَّمْضاءِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَها سَبْعُ طَبَقاتٍ فیها نیرانٌ تَاءْکُلُ بَعْضُها بَعْضا؟! ...
2. فَارْحَمُ وااءَنْفُسَکُمْیاعَبیدی ! فَإِنَّ الاَْبْدَانَ ضَعیفَةٌ.
3. وَالسَّفَرُ بَعیدٌ.
4. وَالْحِمْلُ ثَقیلٌ.
5. وَالصِّراطُ دقیقٌ.
6. وَالنّارُ لَظى
7. وَالْمُنادی إِسْرافیلٌ.
8. وَالْقاضی رَبُّ الْعالَمینَ.
اى فرزندان آدم !
1. شمایانى که از گرماى آفتاب و سوزندگىِ [ناچیز دنیا] بى تابى مى نمایید،چگونه مرا معصیت و نافرمانى مى کنید، در حالى که جهنم را هفت طبقه است با آتشهایى [درهم پیچنده ] که همدیگررا مى خورند؟!...
2. بر خویشتن رحم کنید اى بندگانم ! که ((بدن ها)) ضعیف است .
3. و ((سفرِ)) [آخرت ] دور است .
4. و ((بار))، سنگین است .
5. و ((صراط))، باریک و دقیق است .
6. و ((آتشِ)) [دوزخ ]، سوزناک و شعله ور است .
7. و ((ندادهنده ))، اسرافیل است .
8. و ((قاضى ))، پروردگار جهانیان است .تا نمرده است این چراغ پرگهر
هین فتیله ش ساز و روغن ، اى پسر
هین مگو ما را به دان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
هین مگو فردا، که فرداها گذشت
تا به کلّى نگذرد ایام کَشت