آقاجون چشمان ترم را ببین .... آقاجون دل شکستمو ببین ...... آقاجون دلتنگی و غصه هامو ببین .... یه دنیا دلم برا چشماتون برا غصه هاتون برا تماشای زیبایی هاتون تنگه .... آقا جون منتظرانت بی قرار اومدن بهاریتونند ... دلامون دیگه از درد و غم پر ..... دیگه دق مرگ شدیم از این فراق از این هجر ................ مولا جون میدونم دلتون پردرد و غصه هاتون زیاد ..... آقا جون زندگی بی عطر حضورت بی رنگ و بی صفاست ،اینجا در این لحظات دلتنگی وپرمحنت برایت دعا عجل الولیک الفرج میخونم .............. تا بیایی ...............
مردانی زیبنده بار از تبار خوبیها و رخصار محبت .....که مردانه زیستن و دلاورانه عرصه گری کردن ... نامشان برای ما غریب و محجوب و سکوتشان موجی از دریای پاکی و زلالی ..... زندگی را فهمیدن و معنای زندگی کردن را جور دیگری فهماندن ... پلاکشان نشانه ای از دیار بی نشانیها ....همان پلاک هایی که با اسم یا زهرا و یا حسین زیبنده بود و آشنا..........آدرس جاده ی عشقشان آنجایی بود که بوی حسین می داد ...... راهشان راه حسین و کارشان کار خدایی ......... گمنام بودن و خوشنام ....... با یار بودن و شیفته ی دلدار ...... گوئیا دنیا هرگز آنان را نمی شناخت ..........
خسته ام و دلی خسته دارم و گلایه از رسم روزگارم..... روزگاری که مرا در غریبستان تنهایی ام رها کرده ......دوران روزگارم مرده و خشک و قحطی زده وا مانده ... در این شوره زار غم ها و هجران مکرر ، روحم زخمی اشکهاست و تنم درمانده و مخمور........ و سوی چشمانم تار تار........در این غوغا فکنی های روزگارم بادرد، خلوتم را تقسیم کرده ام ....کار و زارم انتظار غصه بار ، به امید آرزوی وصلش در این گوشه ی دنیا صدایی نوازشم میدهد که می گو ید..... چیزی نمانده به آمدنش ..... مرغ دلم باز در این قفس روزگار تاب و توان فراق ندارد .... قصه ی من جزای من ..... خال لب توست ..... تمنای عطر کوی توست .... دیگر توان و قرار نمانده ..... عاجزم از ترانه های بی حضورت ..... خسته ام از روزگار ، از روزها ، از سپیده های بی شکوهت ...... کاش زود بیایی و خانه ی قلبم را مرمت کنی .... و روزگارم را رهایی بخشی ............
پیامبر گرامى اسلام فرمود: چون بنده اى رو به قبله کند و نماز را با اخلاص تمام ، و نیت ناب آغاز کرده تکبیره الاحرام گوید، آن گاه که اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم گفت ، به شماره هر تار مویى که در بدن دارد خداوند ثواب یکسال عبادت در دیوان اعمال او ثبت مى کند، و چون رکوع کند و تسبیح گوید مانند کسى است که به وزن خود زر سرخ در راه خدا صدقه داده باشد.
امام صادق (ع ) فرمود: صلاة فریضة خیر من عشرین حجة و حجة خیر من بیت مملو ذهبا یتصدق منه حتى یفن
یک نماز واجب از بیست حج بالاتر است و یک حج بهتر است از خانه اى که پر از طلا باشد و همه آن در صدقه مصرف شود.
در روایتى وارد شده است که : اگر یک نفر به امام جماعت اقتدا کند، هر رکعت از نماز آنان ثواب صد و پنجاه نماز را دارد و اگر دو نفر اقتدا کنند هر رکعتى ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بیشتر شوند ثواب نمازشان بیشتر مى شود تا به ده نفر برسند و عده آنان که از ده گذشت ، اگر تمام آسمانها کاغذ و دریاها مرکب و درختان قلم ، و جن و انس و ملائک نویسنده شوند، نمى توانند ثواب یک رکعت آن را بنویسند.
امیرالمؤ منین (ع ) فرموده : نماز همسایه مسجد نماز نیست مگر در مسجد. پرسیدند: همسایه مسجد کیست ؟ فرمود: هر کسى که صداى مؤ ذن را بشنود..
امیرالمؤ منین (ع ) فرموده : نماز همسایه مسجد نماز نیست مگر در مسجد. پرسیدند: همسایه مسجد کیست ؟ فرمود: هر کسى که صداى مؤ ذن را بشنود...
رسول خدا (ص ) فرموده : من مشى الى مسجد من مساجد اللّه فله بکل خطوة خطاها حتى یرجع الى منزله عشر حسنات و یمحى عنه عشر سیئات و یرفع له عشر درجات
هر کس به سوى مسجدى از مساجد گام بردارد، به هر قدمى که در رفت و برگشت برداشته باشد ده حسنه خواهد بود و ده گناه از نامه عملش پاک شود و ده درجه رتبه او را بالا برند.
امام صادق (ع ) فرمود: ایما مسافر صلى الجمعه رغبة فیها و حبا لها، اعطاه اللّه اجر مائة جمعة للمقیم
هر مسافرى که نماز جمعه را از سر اشتیاق و محبّت به جاى آورد خداوند اجر صد نماز جمعه اى که شخص غیر مسافر مى خواند، به عطا مى فرماید.
حضرت رسول اکرم (ص ) فرمود: من غسل یوم الجمعه و اغتسل فبکروا بتکرودنى فانصت کان له بکل خطوة کاجر عبادة سنة صیامها و قیامها
هر کس وضو بگیرد و در بامداد روز جمعه غسل کند در صبح به مسجد برود و نزدیک شود و (هنگام خطبه ) ساکت باشد و گوش فرا دهد، مانند ثواب یکسال نماز و روزه براى او است .
پیامبر گرامى (ص ) فرمود: من اذن اربعین عاما محتسبا بعثة اللّه عزوجل یوم القیامة و له عمل اربعین صدیقا عملا مبرورا مستقبلا
هر کس چهل سال براى خدا و به حساب خدا اذان بگوید، خداى عزّوجلّ به روز رستاخیز او را مبعوث مى کند در حالى که براى او عمل چهل صدیق است عمل مبرور و مستقبل (قبول شده ) که خدا با اشتیاق و خوشنودى آن عمل را پذیرفته است . همچنانکه مؤ ذّنان را فضیلت است کسى که جواب مؤ ذّن را بگوید نیز ثواب بسیار دارد.
از صادق آل محمد (ع ) روایت است که فرمود: هر که آواز مؤ ذّن را بشنود و بگوید: مرحبا بالقائلین عدلا و مرحبا بالصلوة و اهلا
حق تعالى بفرماید تا هزار حسنه در دیوان عمل او بنویسد و هزار سیئه محو کنند و هزار درجه براى او عطا کنند.
حضرت امیرالمؤ منین (ع ) فرمود: هر کسى یک دهم شب را به نماز بسر برد در حالى که نیتش فقط خدا و اجر الهى باشد، پروردگار به فرشتگان مى فرماید به عدد آنچه که از برگ و دانه و درختان در این شب روییده مى شود و به شماره تمام نى ها و شاخه هاى تازه ، اجر و ثواب براى او بنویسند. و هر کس دو سوّم شب را به نماز بگذراند، به شماره شنهاى بیابان حسنات برایش است ، کمترین حسنه اش سنگین تر از ده برابر کوه احد خواهد بود.
- هنگامیکه روزقیامت شود،یکی ازپرده های بهشت را کنار می زنند.آنوقت بوی بهشت از مسیر پانصد سال بمشام همه بغیر از یکدسته می‌رسد!سؤال شد:آن یکدسته کدامند؟فرمود:عاق والدین!
2 - سه دسته هستند که خدا در قیامت به آنها نظر نمی کندوآنان را تزکیه نمی نماید وبرای آنان عذاب دردناک است:کسیکه ادعای امامت کند درحالیکه صلاحیت امامت ندارد!کسیکه امام منصوب از طرف خدا راانکارکند!وکسیکه‌گمان‌کند،آن‌دونفردراسلام‌نصیبی دارند!
3 - روز قیامت،منادی ندا کند:دشمنان اولیاء خدا کجا هستند؟عده ای در حالیکه گوشت بر صورت ندارند،بلندمیشوند!سپس گفته شود:اینها کسانی هستند که مؤمنین را اذیت می کردند وبا آنان دشمنی می‌ورزیدند وبر دینشان سرزنش می نمودند!بعد امر می شود که آنان را به جهنم ببرند.
خداوند رحمان به مردمان مى فرماید:
یَابَنی آدَمَ!
1. کَیْفَ تَعْصُونی وَاءَنْتُمْ تَجْزَعُونَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ وَالرَّمْضاءِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَها سَبْعُ طَبَقاتٍ فیها نیرانٌ تَاءْکُلُ بَعْضُها بَعْضا؟! ...
2. فَارْحَمُ وااءَنْفُسَکُمْیاعَبیدی ! فَإِنَّ الاَْبْدَانَ ضَعیفَةٌ.
3. وَالسَّفَرُ بَعیدٌ.
4. وَالْحِمْلُ ثَقیلٌ.
5. وَالصِّراطُ دقیقٌ.
6. وَالنّارُ لَظى
7. وَالْمُنادی إِسْرافیلٌ.
8. وَالْقاضی رَبُّ الْعالَمینَ.
اى فرزندان آدم !
1. شمایانى که از گرماى آفتاب و سوزندگىِ [ناچیز دنیا] بى تابى مى نمایید،چگونه مرا معصیت و نافرمانى مى کنید، در حالى که جهنم را هفت طبقه است با آتشهایى [درهم پیچنده ] که همدیگررا مى خورند؟!...
2. بر خویشتن رحم کنید اى بندگانم ! که ((بدن ها)) ضعیف است .
3. و ((سفرِ)) [آخرت ] دور است .
4. و ((بار))، سنگین است .
5. و ((صراط))، باریک و دقیق است .
6. و ((آتشِ)) [دوزخ ]، سوزناک و شعله ور است .
7. و ((ندادهنده ))، اسرافیل است .
8. و ((قاضى ))، پروردگار جهانیان است .تا نمرده است این چراغ پرگهر
هین فتیله ش ساز و روغن ، اى پسر
هین مگو ما را به دان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
هین مگو فردا، که فرداها گذشت
تا به کلّى نگذرد ایام کَشت
خداوند سبحان به انسان مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. لایَدْخُلُجَنَّتی إِلاّ مَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتی .
2. وَ قَطَعَ نَهارَهُ بِذِکْری .
3. وَ کَفَّ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اءَجْلی .
4. وَ یُواخِى الْغَریبَ.
5. وَیُواسِی الْفَقیرَ.
6. وَ یَرْحَمُ الْمُصابَ.
7. وَ یُکْرِمُ الْیَتیمَ وَ یَکُونُ لَهُ کَالاَْبِ الرَّحیمِ.
9. وَلِلاَْرامِلِ کَالزَّوْجِ الشَّفیقِ.
10. فَمَنْ کانَ هذِه صِفَتُهُ، یَکُونُ إِنْدَعانی لَبَّیْتُهُ.
11. وَ إِنْ سَاءَلَنی اءَعْطَیْتُهُ.
اى فرزندآدم !
1. به بهشتم راه نمى یابد، مگر کسى که براى عظمتم فروتنى ورزد.
2. و روز و روزگارش را به یادم بگذراند.
3. و خویشتن را به خاطر من از شهوات باز دارد.
4. و با مردمان غریب ، برادرى کند.
5. و با مردمان فقیر، مواسات و ایثار نماید.
6. و به بینوایانِ مصیبت زده ، رحمت آرَد.
7. و یتیم و بى سرپرست را اکرام و احترام نماید و براى او چونان پدرى مهربانباشد.
9. و براى بیوه زنان ، همانند همسرى دلسوز و مِهروَرز باشد.
10. پس ، هرکس که اوصاف [و رفتار]ش چنین باشد، اگر مرا بخواند به ندایش لبّیکو پاسخ مى گویم .
11. و اگر از من درخواست کند عطایش مى کنم .
از الطاف حکیمانه خداوند سبحان به آدمیان ، آن است که شوق وصول به سعادت را در نهاد آنان بر مى انگیزد و سپس راهوصول به حیات خجسته را به آنان مى نمایاند و آن گاه درطول مسیر، راهنماییشان مى کند و در تنگناها و گذرگاههاى خطیر، دستگیرى و یاریشان مىنماید... و سرانجام به سر منزل مقصود و جایگاه موعودشان مى رساند.اى خوش آن روز که پرواز کنم تا بَرِ دوست
به هواى سر کویش پر و بالى بزنم !
کُرنشى صادقانه در پیشگاه معبود و پیوندى ماندگار با آن محبوب و اُنس همیشگى با یادو نام او و بازداشتن خویشتن از خواهشهاى ناروا، براى جلب رضاى خداى سبحان ، و سپس شفقت ورزیدن با خلق خدا، باریابى به بارگاه کبریایى پروردگار را ثمر مى دهد. وآن گاه است که لطف بى کران الهى ، آبشارگونه بر سر و جان انسان فرو مى بارد وآدمى به هدف نهایى و کمال مطلوب نائل مى آید.
خداوند به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. تُریدُ وَ اُریدُ وَ لایَکُونُ إِلاّ ما اءُریدُ.
2. فَمَنْ قَصَدَنی ، عَرَفَنی ،
3. وَ مَن عَرَفَنی ، اءَرادَنی ،
4. وَ مَنْ اءَرادَنی ، طَلَبَنی ،
5. وَ مَنْ طَلَبَنی ، وَجَدَنی ،
6. وَ مَنْ وَجَدَنْی ، خَدَمَنی ،
7. وَ مَنْ خَدَمَنی ، ذَکَرَنی ،
8. وَ مَنْ ذَکَرَنی ، ذَکَرْتُهُ بِرَحْمَتی .
اى فرزند آدم !
1. تو اراده مى کنى و من نیز اراده مى کنم ، و [امّا] تحقّق نمى یابد، مگر آنچه من اراده مىکنم .
2. پس ، کسى که مرا قصد کند [و مقصودش من باشم ] مرا مى شناسد و به من معرفت مىیابد.
3. و کسى که مرا بشناسد، مرا اراده مى کند [و تنها خواسته او، من مى شوم ].
4. و آن که مرا بخواهد، مرا مى طلبد [و در پى یافتنم بر مى آید].
6. و آن که مرا بیابد، خدمتم مى کند.
7. و آن که مرا خدمت کند، یادم مى کند [ و ذکر و یادم با جانش درمى آمیزد].
8. و کسى که مرا یادکند، من نیز با رحمت خویش ، او را یادمى کنم .
خداوند، دست یافتنى است . رابطه انسان و خداى رحمان ، رابطه اى نزدیک و صمیمى است. خداوند، از رگ گردن انسان و حتى از خود او به او، نزدیکتر است .کى رفته اى ز دل که تمنّا کنم تو را؟!
کى بوده اى نهفته که پیدا کنم تو را؟
غیبت نکرده اى که شوم طالب حضور
پنهان نگشته اى که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدى که من
با صدهزار دیده تماشا کنم تو را
میان آدمیان و خداى سبحان ، حائل و مانعى نیست ((میان عاشق و معشوق ، هیچ حائل نیست .)) بلى ! گاهى آدمى ، میان خود و خداوند، پرده مى افکند و فاصله مى اندازد ومسافت بین خویشتن و پروردگار را بعید مى گرداند و راهوصول به کوى محبوب را دور و دشوار مى سازد؛ ((تو خود حجاب خودى حافظ، از میان برخیز!))
رذیلتهاى اخلاقى و هواهاى نفسانى و گناهان و تبهکاریها، غباربرانگیز و فتنه خیز؛اینها راه روشن و هموارِ وصول به مقصود را تار و ناهموار مى سازند و رابطه صمیمىعابد و معبود را تیره مى گردانند.
ارادتى خالصانه ، عزمى جزم ، معرفتى آگاهانه ، کوششى مجدّانه ، خدمتى صادقانه ،پرستش و ذکر و یادى عابدانه و عبادتى عارفانه ، آدمى را به مقصد مى رساند و رحمتو راءفت پروردگار رحیم و رئوف را بر جان انسان فرو مى بارد.
به فرموده امام عارفان و عابدان ، حضرت سجّاد ع...
رهپوى به سوى تو، راهش نزدیک است )).
و آن گاه است که اُنس و جذْبه و صفا و لذّتى دست مى دهد که انسان ، آن را با تمامىجهان مبادله نمى کند:
((إِنَّ لِلذِّکْرِ لاََهْلا اءَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْیا بَدَلا:
همانا اهل ذکر، دنیا را داده اند و به جاى آن ، ذکر را ستانده اند.)) [در مبادله دنیا و ذکر،دنیا را رهانیده و ذکر را برگزیده اند]
آرى !طفیل هستى عشقند آدمى و پرى
ارادتى بنما تا سعادتى ببرى
خداوند به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. دینُکَ، لَحْمُکَ وَ دَمُکَ؛ فَإِنْ صَلُحَ دینُکَ، صَلُحَ لَحْمُکَ وَ دَمُکَ وَإِنْ فَسَدَدینُکَ، فَسَدَ لَحْمُکَ وَدَمُکَ.
2. فَلاتَکُنْ کَالْمِصْباحِ: یُضیى ءُ لِلنّاسِ وَ یُحْرِقُ نَفْسَهُ بِالنّار.
3. وَاءَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا عَنْ قَلْبِکَ، فَإِنّی لا اءَجْمَعُ حُبّی وَ حُبَّ الدُّنْیا ف ی قَلْبٍ واحدٍاءَبَدا، کَما لایَجْتَمِعُ الْماءُ وَالنّارُ ف ی إِناءٍ واحِدٍ.
4. وَارْفَقْ بِنَفْسِکَ فی جَمْعِ الرِّزْقِ، فَإِنَّ الرِّزْقَ مَقْسُومٌ.
5. وَالْحَریصَ مَحْرُومٌ.
6. وَالْبَخیلَ مَذْمُومٌ.
7. وَالنِّعْمَةَ لاتَدُومُ.
8. وَالاَْجَلَ مَعْلُومٌ.
9. وَخَیْرُ الْحِکْمَةِ خَشْیَةُ اللّهِ تَعالى .
10. وَخَیْرُ الْغِنَى الْقَناعَةُ.
11. وَخَیْرُ الزّادِ التَّقْوى .
12. وَشَرُّ صَلاحِکُمُ الْکِذْبُ.
13. وَشَرُّ نَصیحَتِکُمُ النَّمیمَةُ.
14. وَما رَبُّکَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبیدِ.
اى فرزندآدم !
1. دین تو، [همانند] گوشت و خون تو [و همه هستى تو] است ؛ پس اگر دینت صلاح یابد[و دیندارى ات استوار و سلامت گردد] گوشت و خونت [و روح و حیاتت ] نیز صلاح مىیابند، و اگر دینت فاسد شود، گوشت و خونت [و تمامى هستى ات ] فاسد مى گردند.
2. پس ، مانند چراغ مباش که بر مردمان نور مى افکند و خود را به آتش مى سوزاند[چونان 3. و محبت دنیا را از قلبت بیرون افکن ؛ زیرا من محبّت خودم و محبّت دنیا را هرگزدر یک قلب ، فراهم نمى آورم ؛ همان گونه که آب و آتش در یک ظرف جمع نمى شوند.
4. و در جمع آورى روزى [و مال دنیا] با خویشتن مدارا کن [و خود را به رنج و مشقّت نیفکن ]زیرا رزقِ [مردمان ، میانشان ] تقسیم شده است [و هرکس به روزى اش مى رسد].
5. و انسان حریص و آزمند، محروم است .
6. و بخیل ، ملامت شده و ناپسند است .
7. و نعمتِ [این جهان ،] ناپایدار است .
8. و اجل [و مدت عمر هر کس نزد خداوند] معلوم و معیّن است .
9. و بهترین حکمت ، خشیت خداوند متعال است .
10. و نیکوترین ثروت و بى نیازى ، قناعت است .
11. و پسندیده ترین [و کارسازترین ] توشه ، تقواست .
12. و بدترین مصلحت اندیشیهاتان ، دروغ گفتن است .
13. و بدترین نصیحت گفتنهاتان ، سخن چینى است .
14. و پروردگارت ، ستمگر به بندگان نیست [بلکه برابر کردار آنان ، پاداش و یاکیفرشان مى دهد].
آفرینش آدمى ، بر اساس ((فطرت الهى )) است . از این روى ، در بینش توحیدى ، ((انسان)) موجودى ((خدا محور)) و ((دیانتمدار)) است و سعادت او تنها در این محور و مدار،قابل تفسیر و تاءمین است . زندگى فردى و اجتماعى و همه شؤ ون حیات طیّبه آدمیان ، درپرتو ایمان عقلى و قلبى به خداوند و بر پایه دیانت ، معنا مى یابند؛ همچنان که باختن این ((بُن مایه )) گرانسنگ و دورى گزیدن از این ((محورِ)) استوار، هلاکت و تباهىرا در پى دارد.در این شب سیاهم ، گم گشته راه مقصود
از گوشه اى برون آى ، اى کوکب هداى
از هر طرف که رفتم ، جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان ، وین راه بى نهاى
خم ابروى کجت ، قبله محراب من است
تاب گیسوى تو خود، راز تب و تاب من است [...]
حاشَ لِلَّهْ که جز این ره ، رهِ دیگر پویم
عشق روى تو سرشته به گِل و آب من است
درباره وبلاگ
